Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΣΟΥ

Στη ζωή μου είχα δυο επιλογές. Ή θα ζούσα ή θα καταδικαζόμουν σε μια ζωή φυλακισμένος. Και στις δυο περιπτώσεις θα υπήρχα. Μα γνώριζα ότι η εξέλιξη της ύπαρξής μου, είναι μόνο στο χέρι μου. Καμιά μοίρα, καμιά τύχη, κανένα πεπρωμένο δε πρόκειται να έβαζα "νταβατζή" στη ζωή μου. Δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό απ' τη ζωή μου, απ' τη ζωή που έχω επιλέξει εγώ. 


Αν παρατηρήσουμε τα ζώα, θα δούμε ποια είναι η φυσιολογική ροή της ζωής. Η σκύλα μεγαλώνει το "μικρό" της, το προστατεύει, του δείχνει φροντίδα. Του δίνει όλα τα εφόδια για να ζήσει μόνο του. Και όταν κρίνει ότι είναι έτοιμο, το αφήνει μόνο, το διώχνει, δε το αφήνει ούτε απ' το ίδιο της το πιάτο να φάει, του γαβγίζει. Και αν τελικά μείνει μαζί της, του συμπεριφέρεται όπως θα συμπεριφερόταν σε οποιονδήποτε άλλο σκύλο έμενε μαζί της. Τέρμα το "παιδάκι" της, τώρα είναι ένα ον με τη δική του προσωπικότητα και πρέπει να φροντίζει μόνο του για την επιβίωσή του.


Εγώ διάλεξα τη ζωή μου. Κατέρριψα την εξωτερική μου "εικόνα". Δε με νοιάζει, ζω όπως θέλω, όπως θα 'θελα και όπως θα ήθελε ο καθένας. Δε φοβάμαι. Προτιμώ να πεθάνω έχοντας ζωή, παρά μια ζωή περιμένοντας τον θάνατο. Θέλω να χορτάσω και να γευτώ κάθε τι που ονειρεύομαι και μου δίνει χαρά, έρωτα και πάθος για ζωή. Χωρίς πάθος η ζωή είναι σαν μια φτηνή σαπουνόπερα, που τη βλέπεις κάθε μέρα και η εξέλιξή της είναι μόνο στα τελευταία πέντε λεπτά.


Δε θέλω κάτι τέτοιο, δε περιμένω κάτι τέτοιο από 'μένα. Θέλω να καώ στις φλόγες του έρωτα, να αφεθώ στον άνεμο των ονείρων μου. Καμιά ηθική δεν είναι ικανή να μου επιβάλλει το τι πρέπει να κάνω. Κανένα πρότυπο δε μπορεί να με εγκλωβίσει στην αύρα της εικόνας του. Είμαι ελεύθερος, γιατί μπορώ να αγαπήσω όπως εγώ θέλω, όπως εγώ ξέρω. Μπορώ να ερωτευτώ με όποιον τρόπο γουστάρω εγώ και μόνο εγώ. Είμαι ελεύθερος, γιατί μπορώ να χαρίσω την ελευθερία μου σε όποιον άνθρωπο μου κάνει κέφι. Δε δεσμεύομαι από τίποτα και τίποτα δε μπορεί να με δεσμεύσει.


Η λογική μου φτάνει μέχρι εκεί που έχω θέσει εγώ τα όρια. Τα "πρέπει" σταματούν εκεί που αρχίζει η ευτυχία μου. Τα "μη" αρχίζουν εκεί που πληγώνουν τον άνθρωπο που μου χαρίζει την ευτυχία μου. Ποιος μπορεί να με κατηγορήσει; Ποιος μπορεί να πει ότι έχω λάθος; Όλοι αυτό θέλουμε, όλοι αυτό περιμένουμε. Αρκεί να έχουμε επιλέξει τη ζωή μας και να έχουμε ξεφύγει απ' το κύμα της αβεβαιότητάς μας. (βλ. ΤΟ ΚΥΜΑ ΤΗΣ ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑΣ)


Τα παραπάνω δεν είναι μια κατάθεση, μια μαρτυρία. Είναι αντιπροσωπευτικό 
του εαυτού μου, του εαυτού σου και του καθ' ενός. Η ζωή μου κι η ΖΩΗ σου.


jorgyp_

Share