"Το τρίτο στεφάνι" - Σταμάτης Φασουλής

Σήμερα παρευρέθηκα στην θεατρική παράσταση "Το τρίτο στεφάνι" του Σταμάτη Φασουλή και του Θανάση Θ. Νιάρχου στο Παλλάς. Τέσσερις ώρες αναβίωσης της προπολεμικής και μεταπολεμικής Ελλάδας, μέσα από τις αφηγήσεις της Νίνας (Φιλαρέτη Κομνηνού) και Εκάβης (Νένα Μεντή). Και οι δυο ήταν υπέροχες στον ρόλο τους, στο πρόσωπό τους έβλεπα, κυριολεκτικά, τα πάθη των δυο ηρωίδων του μυθιστορηματος του Ταχτσή. Η Νένα Μεντή υπηρέτησε τον ρόλο της Εκάβης τόσο καλά, όσο και τον ρόλο της Νίνας στην πρώτη τηλεοπτική μεταφορά του μυθιστορήματος το 1995.

Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε η οπτική γωνία της σκηνοθεσίας στο τέλος της παράστασης, όπου με έναν πολύ ιδιαίτερο και εφευρηματικό τρόπο, αντίκρυσα στο πρόσωπο του "Άκη" τον ίδιο τον Κώστα Ταχτσή. Και δικαίως, αφού κατά τον ίδιο τον συγγραφέα πρόκειται για μια "μυθοπλαστική" αυτοβιογραφία.

Η Τάνια Τρύπη εξαιρετική στο ρόλο της Ελένης, που άλλωστε είχε ενσαρκώσει και στην τηλεοπτική σειρά. Με έναν μοναδικό τρόπο την παράσταση την έκλεψε και η Όλγα Δαμάνη, ειδικά στον ρόλο της Γαλάτειας, που με έναν κωμικό τρόπο δραματοποιούσε τον ρόλο της.

Εκτός βέβαια από τα θετικά, έχω να επισημάνω και κάποια αρνητικά. Και πρώτα απ' όλα την παρουσία του Θεοχάρη Ιωαννίδη σε ένα τέτοιο θεατρικό εγχείρημα. Τον βρήκα απογοητευτικό, επιεικώς. Χαντάκωσε τον ρόλο του Φώτη και όλους τους μικρότερους που ενσάρκωσε. Όταν τον έβλεπα πάνω στη σκηνή ένιωθα ότι βρίσκομαι στην πρώτη ανάγνωση του έργου και όχι στην ολοκληρωμένη του μορφή. Ενω, ο Γιάννης Στάνκογλου, αντίθετα, με εξέπληξε στον ρόλο του Δημήτρη, δίνοντας στον ήρωα μια νέα πνοή.

Σκηνογραφικά τα σατέν υφάσματα ήταν λίγο ενοχλητικά, γιατί χωρίς ιδιαίτερο κόπο, παρατηρούσα το συνεργείο της αλλαγής σκηνικών και χαλούσε κάπως την μαγεία που προσέφεραν με την απίστευτη ερμηνεία τους οι ηθοποιοί.

Πάρα ταύτα προτείνω σε όλους ανεπιφύλακτα αυτή την παράσταση. Είναι ένα έργο που "τρέφει" ουσιαστικά το πνεύμα μας, την αισθητική μας και τη ψυχή μας. Και σίγουρα από όλους αυτούς τους ήρωες θα βρούμε, τουλάχιστον, έναν που θα ταυτιστούμε.

Καλή συνέχεια...

jorgyp_

Τέλος. Τώρα, ήμουνα και "μητρός ορφανός" Τώρα ήταν καιρός να βγάλω τα γυναικεία ρούχα, να πετάξω όλες τις μάσκες, και να δείξω ποια ήταν στην πραγματικότητα η "Νίνα". Κώστας Ταχτσής

read more ""Το τρίτο στεφάνι" - Σταμάτης Φασουλής"

"Όσο έχω φωνή", θα λέω την αλήθεια μου - Άννα Βίσση

Τις τελευταίες δυο μέρες βγήκαν πάλι στο προσκήνιο οι γνωστοί-άγνωστοι "κριτικοί" και κατακεραύνωσαν την Άννα Βίσση. Μίλησαν περί "ξεπουλήματος", περί "Δύσης" και άλλα λοιπά σχόλια του ίδιου τύπου. Για την Άννα Βίσση γράφουν πάντα στις "φυλλάδες" τους, γιατί ξέρουν ότι θα πουλήσουν και ότι θα έχουν πολλά "click" στις ιστοσελίδες τους και κυρίως όταν πρόκειται για αρνητικά έως υβριστικά σχόλια.
Όλοι αυτοί οι καταγέλαστοι, που με το πέρασμα του χρόνου μένουν στα "ψιλά" της ιστορίας και κανείς δε τους θυμάται, "κλέβουν" δημοσιότητα και "ηθικό βάρος" από την ίδια. Η δήθεν ηθική τους τους προσφέρει ένα επίκαιρο "κύρος".
Η Άννα Βίσση όμως, τους ακυρώνει με το ίδιο της το τηλεοπτικό εγχείρημα, που σαρκάζει με κάποιον ιδιαίτερο τρόπο τον ίδιο της τον εαυτό. Να θυμίσω κάτι που έλεγε η αξέχαστη Μαλβίνα Κάραλη: "Για να καταξιωθεί ο άνθρωπος, ως ο άνω θρόσκω, πρέπει να γελάσει πρώτα με το ξεφτιλίκι του και να γελάσει χοντρά", μια άποψη που υπερασπίζομαι κι εγώ και αυτό το έπραξε η Άννα Βίσση.
Στην ουσία δε πρόκειται για κριτικούς, αλλά για στερημένους ανθρώπους, στερημένους από αγάπη και καταξίωση. Η επιμονή τους να παρακολουθούν κάτι, το οποίο υποτίθεται πως δε τους αρέσει και την άλλη μέρα να κάθονται να γράφουν αρνητικά σχόλια, το αποδεικνύει περίτρανα. Και φυσικά, επιβεβαιώνεται μια άποψη που λέει ότι το θετικό δε "πουλάει". Ας κάτσουν να δουν κανένα ντοκιμαντέρ, από την πληθώρα που δείχνει ο ΣΚΑΪ και να γράψουν ένα θετικό σχόλιο. Αλλά όχι, έτσι ούτε θα "πουλήσουν", ούτε θα αποκτήσουν "ηθικό κύρος".
Κατά την γνώμη μου η Άννα Βίσση κράτησε ένα επίπεδο στο rockumentary. Και ναι, έχει δικαίωμα να δείξει τον πατέρα της, είναι ο άνθρωπος που την έφερε στη ζωή κι απ' τη στιγμή που συναίνεσε κι ο ίδιος, δεν πέφτει λόγος σε κανέναν άλλον και προσωπικά τον βρήκα έναν ευχάριστο και με πολύ χιούμορ άνθρωπο. Όπως επίσης, έχει δικαίωμα και να μιλήσει για τους έρωτές της, είναι "κομμάτι" της, ούτε ξεμπρόστιασε τους ανθρώπους αυτούς, ούτε μίλησε για το τι γινόταν στο "κρεβάτι" τους.
Σα θεατής, δεν εισέπραξα καμία κίνηση της Άννας να μας συγκινήσει ή να αυτοκαταξιωθεί. Το μόνο που εισέπραξα είναι η επιθυμία της να μοιραστεί μαζί μας την Άννα και όχι την Βίσση. Την Άννα, που λίγο πολύ όλοι υποψιαζόμαστε, αλλά δε την γνωρίζουμε.


Υ.Γ. Η κυρία Σοφούλα έκλεψε την παράσταση, μια αστείρευτη πηγή χιούμορ και ατακών...

jorgyp_

read more ""Όσο έχω φωνή", θα λέω την αλήθεια μου - Άννα Βίσση"